۱ مـار از همه حیواناتـی که خداوند به وجود آورد، زیرکتر بود. روزی مار نزد زن آمده، به او گفت: «آیا حقیقت دارد که خدا شما را از خوردن میوه تمام درختان باغ منع کرده است؟»  ۲و۳ زن در جواب گفت: «ما اجازه داریم از میوه همه درختان بخوریم، بجز میوه درختی که در وسط باغ است. خدا امر فرموده است که از میوه آن درخت نخوریم و حتی آن را لمس نکنیم وگرنه می‌میریم.»  ۴ مار گفت: «مطمئن باش نخواهید مُرد!  ۵ بلکه خدا خوب می‌داند زمانی که از میوه آن درخت بخورید، چشمان شما باز می‌شود و مانند خدا می‌شوید و می‌توانید خوب را از بد تشخیص دهید.»  ۶ آن درخت در نظر زن، زیبا آمد و با خود اندیشید: «میوه این درختِ دلپذیر، می‌تواند، خوش طعم باشد و به من دانایی ببخشد.» پس از میوه درخت چید و خورد و بـه شوهـرش هـم داد و او نیـز خـورد.  ۷ آنگاه چشمانِ هر دو باز شد و از برهنگی خود آگاه شدند؛ پس با برگهای درختِ انجیر پوششی برای خود درست کردند.

۸ عصر همان روز، آدم و زنش، صدای خداوند را که در باغ راه می‌رفت شنیدند و خود را لابلای درختان پنهان کردند.  ۹ خداوند آدم را ندا داد: «ای آدم، چرا خود را پنهان می‌کنی؟»  ۱۰ آدم جواب داد: «صدای تو را در باغ شنیدم و ترسیدم، زیرا برهنه بودم؛ پس خود را پنهان کردم.»  ۱۱ خداوند فرمود: «چه کسی به تو گفت که برهنه‌ای؟ آیا از میوه آن درختی خوردی که به تو گفته بودم از آن نخوری؟»  ۱۲ آدم جواب داد: «این زن که یار من ساختی، از آن میوه به من داد و من هم خوردم.»  ۱۳ آنگاه خداوند از زن پرسید: «این چه کاری بود که کردی؟» زن گفت: «مار مرا فریب داد.»  ۱۴ پس خداوند به مار فرمود: «به سبب انجام این کار، از تمام حیوانات وحشـی و اهلـی زمیـن ملعونتر خواهی بود. تا زنده‌ای روی شکمت خواهی خزید و خاک خواهی خورد.  ۱۵ بیـن تـو و زن، و نیـز بین نسـل تو و نسل زن، خصـومت می‌گذارم. نسـلِ زنْ سر تـو را خواهد کوبیـد و تو پاشنـه وی را خواهـی زد.»  ۱۶ آنگاه خداوند به زن فرمود: «درد زایمان تو را زیاد می‌کنم و تو با درد فرزندان خواهـی زایید. مشتاق شوهرت خواهی بود و او بر تو تسلط خواهد داشت.»  ۱۷ سپس خداوند به آدم فرمود: «چون گفته زنت را پذیرفتی و از میوه آن درختی خوردی که به تو گفته بودم از آن نخوری، زمین زیر لعنت قرار خواهد گرفت و تو تمام ایام عمرت با رنج و زحمت از آن کسب معاش خواهی کرد.  ۱۸ از زمین خار و خاشاک برایت خواهد رویید و گیاهان صحرا را خواهی خورد.  ۱۹ تا آخر عمر به عرق پیشانی‌ات نان خواهی خورد و سرانجام به همان خاکی باز خواهی گشت که از آن گرفته شدی؛ زیرا تو از خاک سرشته شدی و به خاک هم برخواهی گشت.»

۲۰ آدم، زن خود را حَوّا (یعنی «زندگی») نامید، چون او می‌بایست مادر همه زندگان شود.  ۲۱ خداوند لباس هایی از پوست حیوان تهیه کرد و آدم و همسرش را پوشانید.  ۲۲ سپس خداوند فرمود: «حال که آدم مانند ما شده است و خوب و بد را می‌شناسد، نباید گذاشت از میوه “درخت حیات” نیز بخورد و تا ابد زنده بماند.»  ۲۳ پس خداوند او را از باغ عدن بیرون راند تا برود و در زمینی که از خاک آن سرشته شده بود، کار کند.  ۲۴ بدین ترتیب او آدم را بیرون کرد و در سمت شرقی باغ عدن فرشتگانی قرار داد تا با شمشیر آتشینی که به هر طرف می‌چرخید، راه «درخت حیات» را محافظت کنند.

سوالات:

• ما در مورد خدا چه چیزی یاد می گیریم؟
• ما در مورد مردم چه چیزی یاد می گیریم؟
• از نحوه کار شیطان چه چیزی یاد گرفتیم؟
• پس از ورود گناه، دنیا چه تغییری کرد؟
• خدا بعد از گناه اول چه وعده ای داد؟
• خدا چه چیزی را فراهم نمود تا شرمی را که با گناه اول آمد بپوشاند؟
• به خاطر پوشيده شدن شرم و از بين رفتن گناه – چه کسي اولين قرباني را کشت؟
• ما می خواهیم این موضوع را با چه کسی در میان بگذاریم؟